Sand Art...

Sand Art - first trial by me... The below picture is shown for the size reference - It's not even the height of a debit card ;) 

Purpose Differs...

The purpose of certain things differ from situation to situation... 

Just like this chain, which is used to make a pet stay at a certain place, 

is used as a supporting thing to move the heavy block to a different place...

Random click at Marina Beach, Kuwait... Quote credits - Me, myself...

Life - A set of Blocks...

Life is like a set of blocks with different shapes of difficulties... It is we, ourselves need to change accordingly to fit in to each shape to pass through them... 

Random click using my kid's shape stacking blocks... Quote credits - Me,myself... :)

Color ur own Life...

Straight or Cross,
Pointed or Blunt,
Black or Blue,
Nothing matters to color your own life if you have strong DETERMINATION...

Random click using my kid's colour pencils lying on our dinning table... :) Quote credits - Me,myself :)

పలుకు ప్రియతమా ఇకనైన...

నీ మాటన్నది మౌనమయిన వేళ,
నా మనసన్నది మూగబోయేను!

నీ ఉనికన్నది ఊహ అయిన వేళ,
నా ఊపిరన్నది వదిలిపోయేను!

ఓ ప్రియా! నా శ్వాసై నిలిచిపోతావ... లేక తుది శ్వాసై విడిచిపోతావ!
పలుకు ప్రియతమా ఇకనైన... పలకరించు నేస్తమా కలలోనైనా!!! 

“MOM” - you are the BEST...

  Home is where the Heart is…

  Heart is where the Love is…

  Love is where the Life is…

  Life is where the MOM is…”

  Home, Heart, Love and Life are completely empty without “U” my dear “MOM”…

It is not a Math’s formula or Science theory to prove that you are the best Mom. But it’s a fact that you are one of the Best Moms in this whole Universe…

Happy to say that this small message has made me to stand in the winners list of the Malabar Gold and Diamonds Mother's Day Contest...

Finally, in the Company's Newsletter... :)

A day without a Mobile Phone...

I just woke up with the rays of bright sun falling on my face through the window. “Ah! It’s already 6:30am. Another day of boring routine work” my mind spoke. Got refreshed, had the western style breakfast i.e., bread and jam. In a hurry packed up my office stuff, locked my main door and made sure that it was properly locked. I need to walk a kilometer daily to catch the bus. Had a speed walk so that I can reach the bus stop on time. Thank God! I was on time. Waiting for a bus is a boring job. To compensate it, I would keep myself busy with the mobile daily. 

Today when I slipped my hand in to the handbag, I realized that I had forgot to bring my mobile. I had no time to go back and pick it up. “It’s ok for one day. Hope everything goes fine.” – are the words my heart felt. Within few minutes the bus arrived. Generally it’s hard to get a seat in morning hours, I was lucky enough to get one today. When I saw an old woman who was standing beside me, recollecting my parent’s saying – “Help others and respect elders”, offered my seat to her. I could see the mixed feeling of surprise along with the thankfulness in her eyes. I didn’t know whether I should feel proud or kick myself because I need to literally stand for one and hour to reach my office. Standing in a crowded bus with no mobile, a horrible start of the day.

In the mean time, my ears found something interesting. There was a conversation going on between a mom and her son. Although it was general stuff, there was a question asked by the mom – “Do you like me or your teacher more?” I was curious to hear the answer from the kid. He immediately replied – “ I like you more mom.” Then the next obvious question from her was, “Why me? Even I too punish, when something wrong was done by you.” He just paused for a second and replied her, “Even though you punish me, I know that you have love towards me but it’s not the case with my teacher.” Not only she but also me was surprised to listen such an answer from a six-year-old boy.

The sudden break of the bus made me realize that my stop has arrived. I need to walk a little from our office main gate to my respective building. On my way, my heart felt it was totally a different path I was taking. I could see the blossom of fresh flowers on which the tiny butterflies are enjoying themselves while dancing around the flowers. Rabbits jumping here & there, birds chirping from the trees, cold breeze hitting my face and a drizzle on the top made me feel like I am in a heaven. Physically it may be the same path I was taking everyday but today the way my eyes and heart seeing now was completely different. I miss all these small beautiful things everyday due my mobile addiction.

I entered my office with a fresh mind and exchanged the good morning wishes with my colleagues. Due to my stupid habit of checking the time in my mobile drove me crazy in the first half of the day. Spent the morning session by checking e-mails and finishing off my daily tasks. By God’s grace there was a meeting in the afternoon and thought this would be helping me to come out of the disease - Nomophobia (Stressed caused due to No Mobile Phone)

Ten more minutes left for the meeting to start. When I entered the meeting room, the things turned out to be totally different. There were almost eight guys, none speaking to each other. Everyone was busy with their respective so called Smartphones either chatting or checking their FB feeds. Now a day, people are more interested in watching the virtual faces in Facebook rather than the real faces in front of them. They love to socialize in Whatsapp for hours but no time to ask the person sitting next to them – “What’s up dude!”  First time in my career, I have listened to the speaker for a complete span of two hours without getting distracted by my mobile phone notifications.

Almost an hour to finish off the office hours, the tea boy brought a cup of my favorite tea. It was slightly raining outside which I could see through my cabin’s window. Sipping in to my cup, I remembered my school days. When it rains, we used to tear papers from our school notebooks to prepare boats and have competition among ourselves. Those were the most funny and happiest days, which would never come back. No mobiles, no tabs, no play stations but still enjoyed our childhood utmost.

Suddenly the huge sound of the building fire alarm pulled me back from my childhood memories. Following our Safety officer instructions, I also started running towards the ‘EXIT’ stairs along with my colleagues. But in hurry, I slipped one step and had fallen down, rolling on the stairs. When I opened my eyes, I have realized that, in reality I have fallen off from my bed and it was the alarm tone ringing from my mobile which I have set it last night. Oh! Shit! All this was a dream. I couldn’t believe this. However, there is no other way. Got up, refreshed myself and started my journey towards the bus stop but with my ‘Mobile’ in my hand…

Happy to say that my first article was published in our Company Newsletter for this month...

నీ ప్రేమ రక్ష...

కను పాపకు కంటిరెప్ప ప్రేమ రక్ష...
                          

పసిపాపకు కన్నతల్లి ప్రేమ రక్ష...
                          

జాలరివాడికి కడలి తల్లి ప్రేమ రక్ష...
                          

నా హ్రుదయానికి కల్మషంలేని
                             నీ ప్రేమ రక్ష...

కళ్ళాలు!!!

సాయంసంధ్య వేళ, 
    చల్లని పిల్ల గాలులకు,

చెలి! నీ నల్లని కురులు 
    నా మోము తాకుంతుంటే,
         నా మనసు ఉరకలు వేస్తుంటే...

పరుగెడుతున్న నా హ్రుదయానికి,
        కళ్ళాలు వేయ గల శక్తి ఉన్నది నీ ప్రేమకే కదా సఖీ! 

వెళుగు! నీడ!!

రవికాంతుని వెళుగులో,
                     పొగమంచు నీడలో...

వెండి వెన్నెల వెళుగులో,
                    మల్లెపందిరి నీడలో...

కరిగే కొవొత్తి వెలుగులో,
                   పడకమంచం నీడలో...

చెలి! నా వెలుగు నీవు కాగ,
                   నీ నీడ నేను కానా!!

పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు...

తప్పటడుగుల వేళ తండ్రివై సరిదిద్దావు...

ఒంటరినైన వేళ ఆత్మీయుడివై పలకరించావు...

సంతోషం పంచే వేళ స్నేహితుడివై నిలిచావు...

బాధ కలిగిన వేళ బంధువై ఓదార్చావు...

ఎల్లపుడు నీ చెలిమిని కోరే నా మనసు పలుకుతోంది నా ప్రియ మిత్రునికి పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు...

నా కలలు, ఎరగవు కదా ఎల్లలు!!

అలుపంటూ ఎరగనివి అలలు...

కల్మషమంటూ ఎరగనివి కలలు...

ఎదురుచూపంటూ ఎరగనివి ఎల్లలు...

ప్రియా! అలలై పొంగుతున్న నా కలలు,

                                      ఎరగవు కదా ఎల్లలు, 

                                                   నీ ప్రేమ నా తోడై  ఉన్నపుడు...

అందం! బంధం!!

కనులు రాసె కవితలకు,
                నీ ఊహే కదా అందం!

పెదవి పలికె పలుకులకు,
               నీ పేరే కదా అందం!

పాదం వేసే అడుగులకు,
              నీ బాటే కదా అందం!

మనసు కోరే ఆశలకు,
            నీ ప్రేమే కదా అందం,
                నీ శ్వాసే కదా బంధం!!

ఆలకించు నా నివేదన!!

కనుల తెరల వెనుక కనబడలేదా 
                                    నా వేదన!

మనసు పొరల వెనుక కనబడలేదా 
                                   నా ఆవేదన!

ప్రేమ పరదాల వెనుక కనబడలేదా 
                                  నా మనోవేదన!

ప్రియా! ఎన్నాలు ఈ విరహవేదన,
                                ఇకనైన ఆలకించు నా నివేదన!!

ఓ కన్నీరా!

కనుపాపలో తెరవై నిలిచినా...

కారు మబ్బులో చినుకై కురిసినా... 

కడలి వడిలో అలవై ఎగసినా...

మానవ, సంతోష, విషాద, 
          హ్రుదయ స్పందనకు,
                  కనుపాప నుంచి చిరు చినుకువై వ్రాలి, కడలివై పొంగే  
                                                               ఓ కన్నీరా! ఇదే నీకు నా జోహార్లు!! 

నా సౌందర్యవనం!!!

నీ కలువ కళ్ళపై కాళిదాసు కవిత రాసె...

నీ నయగార నడుముపై నటరాజు నాట్యమాడె...

నీ పసిడి పెదెవిపై పింగళి పాటకూర్చె...

ఆహా! చెలి! ఏమీ నీ అందం... ఇదే కదా నా సౌందర్యవనం!!! 

నీవు దూరమాయె! నేను దగ్గరాయె!!

కనులకు నీవు దూరమాయె,
కంటిపాపకు కన్నీరు దగ్గరాయె!

నింగికి నీలి మబ్బు దూరమాయె,
నేల తల్లికి నీటి చుక్క దగ్గరాయె!

చెలికత్తెకు చెలికాడు దూరమాయె,
చిరు చితికి నేను దగ్గరాయె!!

చితిదాక నా ప్రాణమై వుంటావా!!!

గాలివై వచావు, నా గాత్రమైపోయావు...

మెరుపువై వచావు, నా మోమువైపోయావు... 

ఉరుమువై వచావు, నా ఊపిరైపోయావు...

తుఫానువై వచావు, నా తనువైపోయావు...

చితిదాక నా ప్రాణమై వుంటావా లేక ప్రళయమవుతావ!!   

రమనీయం, రసమయం!!!

వెండి వెన్నెల వన్నెలు 
                     వర్ణనతీతియం...

చెలి చెంప చిరునవ్వు 
                    చిరస్మరణీయం...

కొంటె కోయిల కూత 
                   కమనీయం...

రేయి పూట రాణి రూపం రమనీయం, రసమయం...

అమ్మ హ్రుదయం!

ఆకాశమంత విశాలమైనది,

        సముద్రమంత లోతైనది,

కెరటమంత ఓర్పైనది,

       ముత్యమంత స్వఛమైనది,

                          అమ్మ హ్రుదయం!

అమ్మా! ఇదే... నీకు నా వందనం, అభివందనం!!

విఫలమైన ప్రేమ!!!

భావింపలేనిది, బాధగా మిగిలేది...

భరించలేనిది, భారముగా మిగిలేది...

ప్రవహించలేనిది, ప్రశ్నగా మిగిలేది...

మురిపింపలేనిది, మృత్యువుగా మిగిలేది...

అదే విఫలమైన ప్రేమ!!!

నీ-నా-మన ప్రేమ...

నీలో బంధించావు, ఊపిరాడుతుందా అని ప్రశ్నించావు...

నీలో కలుపుకున్నావు, ఇమడగలవా అని ప్రశ్నించావు...

నీలో సగమన్నావు, చోటు సరిపొతుందా అని ప్రశ్నించావు...

అన్ని పనులు నీవే, అన్ని ప్రశ్నలు నీవే...

కాని, వీటన్నిటికి జవాబు మాత్రం ఒక్కటే...

అదే... నీ-నా-మన ప్రేమ... 

వాన, ఏల నాపై నీకీ ప్రేమ!!!

చిరుజల్లువై చిగురించావు...

విరజల్లువై వికసించావు...

హరివిల్లువై హర్షించావు...

ప్రతి మదిని తాకే ఓ వాన, ఏల నాపై నీకీ ప్రేమ!!!

చావే శరణమన్నావు...

అలరించావు... అందనన్నావు...

మురిపించావు... మరువమన్నావు...

నీ శ్వాస కోసం ఎదురు చూసే నాకు చావే శరణమన్నావు...

జీవితం ఇవ్వమని అడగలేను...

మరువలేనివి కొన్ని...

మరపురానివి కొన్ని...

మరనించలేను... అలా అని జీవితం ఇవ్వమని అడగలేను...

నేను కోరుకునేది నీ మంచికి...

నీ పలుకులే అందం 
                 నా చెవులకి...

నీ చూపులే అందం 
                నా హ్రుదయానికి...

నీ నవ్వులే అందం
                నా మనసుకి...

అందుకే ప్రియతమా నేను కోరుకునేది 
                                         నీ మంచికి...

మనసులో మాట...

మనసులో మాట మౌనంగానే చెప్పగలను...

అధరము, ఉధరము నడుమున ఉన్న స్పందన చెవులు మూసుకొనైన వినగలను...

ఇది అర్థము చేసుకోగలిగే మనసు నీకుందని ఆశిస్తూ... నీ ప్రియసఖి!!

వదిలి వెళ్ళకు నేస్తమా...

నన్ను వదిలి వెళ్ళకు నేస్తమా...

నీడై నీ తోడు వుంటాను కలకాలము...

నిలిచిపోతాను నీలో సగమై చిరకాలము...

కలవరపరిచేవా! కలగా మిగిలేవా!!

నిర్మలాకారం, నిండుతనం... 

ఆహ్లాదకరం, అనంతప్రియం...

చల్లదనం, చిలిపితనం...

ఓ నింగిలోని నెలరాజా! అంత మురిసిపోకు... 

నిన్ను కాదు నేను కలవరపరిచేది... నా ప్రియుడిని... 

కలవరపరిచేవా! కలగా మిగిలేవా!! చెప్పు నేస్తమా!!! 

వేచివున్నా... ఓ ప్రేయసిలా!!!

పెదవిపై పవలించే పువ్వులా...

నడుముపై నాట్యమాడే నెమళిలా... 

చెక్కిలిపై చిందేసే చినుకులా...

వీపుపై విహరించే విహంగిలా...

ప్రియతమా! నీ అధర చుంబనం కోసం వేచివున్నా, ఓ ప్రేయసిలా...

నా హ్రుదయ ఆలాపనా...

కెరటమై కదిలించావు...
    కలవై కవ్వించావు... 
      కన్నీరువై కరిగించావు...

ఇక ఎన్నాళు ప్రియతమా!
     ఈ విరహ వేదన, నా హ్రుదయ ఆలాపనా...

ఒక యుగం...

చూడలని ఉన్నా చూడలేను...

ఇవ్వాలని ఉన్నా ఇవ్వలేను...

చేరాలని ఉన్నా చేరలేను...

ప్రతి క్షణం ఒక యుగం ఇవి ఏవి జరగనప్పుడు...

నాలో కరిగావు...నీలో మిగిలాను...

స్నేహితుడివై పరిచయమయ్యావు....

           ఆత్మీయుడివై పలకరించావు...

                    బంధువై ప్రోత్సహించావు...

ప్రియుడివై నాలో కరిగావు...

               ప్రేయసివై నీలో మిగిలాను...

వేచివుండే...

సముద్రతీరం అల కోసం వేచివుండే...

కంటిపాప నిదుర కోసం వేచివుండే...

రైతుబిడ్డ చినుకు కోసం వేచివుండే...

మిత్రమా! నేను, నీ నేస్తం కోసం వేచివుండే...

అనంతప్రియం...

మిత్రమా! 
అద్భుతం నీ కవిత...
                      అమోహం నీ ఊహ...

ఆహ్లాదకరం నీ రాత...
                    అనంతప్రియం నీ మనసులో మాట...

Time to go home...

Even birds are happy to go home in the evening... Clicked @ Free Trade Zone, Kuwait...